GEÇMİŞİNİ ARAYAN ZONGULDAK...

GEÇMİŞİNİ ARAYAN ZONGULDAK Zonguldak’ımızın bütün ilçe, belde ve mahallelerinin bu gün için en önemli ve göze çarpan ortak sorunu yatırımsızlık ve dolayısı ile işsizliktir. Bunun doğal sonucu olarak da ilimiz de bozuk bir ekonomik düzen ve morali bozuk bir sosyal yaşam sürmektedir. Yöremizdeki üretim kültürünün büyük bir çoğunlukla yeraltı maden işletmeciliğine dayalı olması, genç işsizlerimizin birçoğunun kömür işletmelerine yönelik iş beklentilerini sürdürmelerine neden olmaktadır. Bilindiği üzere yöremizin karaelması olan taş kömürü üretimi muhtelif sebeplerle azalmıştır.Türkiye taş kömürü kurumu tarihinin en düşük sayıda işçisiyle en düşük üretimi yapmaktadır. İlimizin geleneksel yeraltı üretim kültürüne kısa sürede değişik üretim kültürlerinin eklenememiş olması nedeni ile yöremizdeki işsizlik sorunu had safhaya varmıştır. Ülkeye yapılan yatırımlardan da gerekli payı alamayan ilimizde maalesef her yıl mevcutlara yeni işsizlerin eklenmesi sonucu, işsiz sayısının giderek daha da artması kaçınılmaz olmuştur. Çare olarak büyük illere göç başlamıştır. Türkiye'yi karayolları, demiryolları, havayolları ağı ile örmekle övünenler Zonguldak'a ulaşımı kolaylaştıracak yatırımları bile yapmamakta, yapılanlarda karınca hızı ile yürümektedir.Ulaşım sorunu olan ilimize de yatırımcı gelmemektedir. Yaklaşık 1,5 asrı aşkın zamandır ülkesine, milletine değer yaratan, kaynak aktaran ve haklı olarak Emeğin başkenti sıfatını alan Zonguldak, yıllardır küçülmekte göç vermektedir. Küçücük bir mahalle iken Türkiye'nin dört bir tarafından gelerek 3 il olacak kadar büyüttüğümüz Zonguldak, Türkiye de ilk defa metropol kent olarak planlanan Zonguldak, bugün maalesef geçmişini aramaktadır. Geçtiğimiz yıllarda yapmış olduğum GAP gezisinde Güneydoğunun illerini gördükçe, kaymak gibi yollardan geçtikçe, Zonguldak'ın sahipsizliğini daha da iyi anladım. Güneydoğunun bırakın illerini; ilçelerinin dahi ulaşımından ve aydınlatılmasından tutun kentsel yapılanmalarına ve ekonomilerine varıncaya kadar Zonguldağımızı fersah fersah geçtiklerini gördüm. Adıyamandan başlayıp, Urfa, Mardin, Gaziantep,Hatay, Kahramanmaraş, Bingöl, Van, Bitlis, Diyarbakır ve gecelerin şehri de denilen Batman'ı gezdikçe Ülkem açısından ne kadar gurur duyduysam, ilimiz Zonguldak açısından da o kadar üzüntü duydum. Hele Batman'ı ışıl ışıl görünce ilimizin akşam 8 den sonraki ölü hali geldi gözlerimin önüne. Sık sık kesilen elektrikler yüzünden karanlığa mahkûm edilen Zonguldak... Vah Zonguldak...Sahipsiz Zonguldak... Demek ki biz bitmişiz. Ağlayanımız yok. Altın yıllarında ürettiği enerji ile ülkemizin kalkınmasında önemli bir yeri olan, gazhaneleri, trenleri, gemileri, kireç ocaklarını, fabrikaları çalıştıran Zonguldak maalesef bugün hak ettiği durumun çok altında kalmıştır. Elbette benim gibi ilimiz yöneticileri ve siyasetçileri buraları gezip yapılan yatırımları görmüşlerdir. Zonguldak'ın yatırımlar açısından bu kadar geri kalmış olmasından hiç mi vicdanları sızlamamıştır. Hiç mi üzüntü duymamışlardır??   Turgut Hamzaçebi