Emir Timur 1336'da bugünkü Özbekistan'ın Keş şehrinde hayata gözlerini açtı. Din-i İslam uğruna seferlerle geçti ömrü. Türkistan coğrafyasında birlik için gayretti onun azmi. Yaşadığı...

  Emir Timur 1336'da bugünkü Özbekistan'ın Keş şehrinde hayata gözlerini açtı. Din-i İslam uğruna seferlerle geçti ömrü. Türkistan coğrafyasında birlik için gayretti onun azmi. Yaşadığı topraklarsa çocukluk ve gençlik yıllarında perişan haldeydi. Tarihte istilacılıkla anılan Moğollar Türk İslam şuurunun öbek öbek dokunduğu Semerkand'ı, Buhara'yı yakmış, yıkmış, talan etmiş; halkı da köleleştirmişti. Meşhur Barlas soyundan gelen Timur Moğol artığı idarelerin halkına ettiği işkenceye bir süre dayandı. Oysa Peygamber efendimizin mübarek torunlarına yapılanlar sabrını fevkalade taşırdı. Artık Çağatay Hanlığı'nın başındaki adaşı olan zalim Tuğluk'a dersini verme zamanı gelmişti. O ki Müslümandı. O ki Türk’tü. O ki tarihin en büyük cihangirlerindendi. O ki kuruyan insanlığa rahmet gibi yağmalıydı. Müslümanlara hunharca eziyet ederek göğü karanlığa boyayan Tuğluk Timur'a karşı komşu bey ve hükümdarlardan birtakım yardım istedi. Darbeyiyse onlardan yedi. Emir Timur'un çevresi bir anda bin kişiyle sarıldı. Kendileriyse sadece altmış kişicikti. Fakat tarihin benzersiz bir kahramanıydı o. Yılmaz savaşçılarıyla ve eşsiz kararlılığıyla bin kişiyi perişan etti. Ama sadece sekiz kişi kalabildi bu amansız savaş sonrası. Ve düşmanlar yolunu kesti ansızın. İki ok birdenbire sanki ışık hızıyla bedenine saplandı. Sağ ayağı ve sağ kolu sakat kaldı. İşte topal kalmasının sebebi buydu. Neticede Timur kurtuldu düşmanlardan, fakat sakattı artık. Onun için hayatın bir manası kalmadı... Her tebessümün sonu hüzündü Emir Timur'a. Taa ki mini mini bir topal karıncanın gayreti gözüne ilişene kadar. Zavallı karınca kolonisiyle beraber yiyeceğini de zorla sırtına yüklemiş vaziyette yuvasına tırmanmaya çalışıyordu. Aksayan ayakları her defasında düşmesine sebep oluyor, gene de yılmıyordu. Her defasında yuvasına yiyeceğini ulaştırmak için düştüğü yerden kalkmasını biliyordu. Karınca pes etmeden, inanmışlıkla bezenmiş hasletiyle sonunda tırmandı yuvasına ve kazandı hayatını umutla. Emir Timur'a can vermişti karınca. Gayret ve azme karıncanın ilhamıyla erişen Emir Timur bundan sonra birlik ruhuyla cihana hükümran olacaktı. Sakatlık değil insanı süründüren Topal karıncaydı Timur’a can veren